دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه بزرگترین معلم که برای من درس‌آموز بود آیات عالم بود، گفت: اگر معلم با پارادایم فکری دانش آموز یا جلوتر از آن حرکت نکند، جا می‌ماند.
به گزارش مرکز رسانه و روابط عمومی شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار کرد: معلمی که دانش امروزش با دانش چند سال گذشته یکی باشد، معلم خوبی نیست. معلم باید لحظه به لحظه حرکت جوهری داشته باشد و به تعبیر ملاصدرا، علم یک حقیقت هویتی و وجودی برای انسان است.
وی سه شاخص معلمی را علم، حلم و اخلاص دانست و گفت: کار معلمی حوصله و صبوری می‌خواهد، اگر دانش آموز در دوران ابتدایی، معلمان عالم و دارای حلم و صبوری و اخلاص ببیند، دلسوزی معلم را ببیند، در ذهن شان باقی می‌ماند.
معلم با پارادایم فکری دانش‌آموز باید جلوتر برود
استاد خسروپناه ادامه داد: الان وقتی معلمان دوره ابتدایی خودم را می بینیم، بدون ذره‌ای تأمل دست معلم‌های دوران مدرسه‌ام را می بوسم. اگر معلم با پارادایم فکری دانش آموز یا جلوتر از آن حرکت نکند، جا می‌ماند و نمی‌تواند با دانش‌آموز گفت‌وگو و تعامل داشته باشد. این ربطی به گسست نسلی ندارند. زیست جهان معلم با زیست جهان دانش آموز، معیار فاصله یا عدم فاصله است. هرچه زیست جهان دانش آموزان با زیست جهان معلمان نزدیک تر باشد، گسست کمتر است و هرچه دورتر، گسست بیشتر است. ولو اینکه سن معلم و دانش آموز کم باشد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به زمان تدریس خود، تصریح کرد: در اولین روز تدریس در دانشگاه؛ برای معلمان آموزش و پرورش یک درس داشتم. جالب است که بدانید معلمان دوره ابتدایی بنده در کلاس حضور داشتند. جلسات خوبی هم برگزار شد و این تجربه تدریس برای معلمان آموزش و پرورش تجربه نخست بنده بود.
وی یادآور شد: زمانی‌که برای اولین بار برای تدریس به دانشگاه رفتم، سن زیاد نبود و سر کلاس درس برخی از دانش آموزان از من بزرگ‌تر بودند و برایم دشوار بود. چطور می توانستم مسائل را مطرح کنم. در کلاس سوال طراحی می کردم و با طراحی سوال ذهن دانشجویانی که در کلاس بودند، تحریک می شد و پاسخ می دادند و کلاس همراه با مشارکت دانشجویان برگزار می شد. ترم با استقبال خوبی از دانش‌آموزان مواجه می شد چون ما متکلم وحده نبودیم.
استاد خسروپناه ادامه داد: در اوایل سال بود و سوم راهنمایی بودم. معلم ریاضی آمد و یک معادله یک مجهولی در تابلو نوشت؛ اما من نتوانستم پای تابلو، مسئله را حل کنم. معلم نگاهی کرد و با نگاهش به من گفت که نمی توانی حل کنی؟! این برای من گران تمام شد. این نحوه برخورد معلم در ذهنم باقی ماند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی خاطرنشان کرد: معلم کتک نزد و توهین و دعوا نکرد؛ اما این رفتار دلالت بر این داشت که چرا نمی‌توانی معادله یک مجهولی را حل کنی. این ذهن مرا درگیر کرد و من تصمیم گرفتم در ریاضیات و درس‌های دیگر کار کنم و در سال سوم راهنمایی درس‌های ریاضیات و هندسه را قوی یاد گرفتم که دیگران از من سوال می کردند. بزرگترین معلم که برای من درس آموز بود، آیات عالم بود. تمام طبیعت برای بنده یک کلاس درس است.
