حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه رئیس دبیرخانه هیأت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره شورای عالی انقلاب فرهنگی طی یادداشتی با عنوان «نظریه مقاومت طب سنتی؛ سخنی با مخالفان» به موضوع طب سنتی پرداخته است.
به گزارش مرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
نظریه مقاومت طب سنتی؛ سخنی با مخالفان
مدتی است بازار مخالفت با طب سنتی رونق گرفته و بسیاری از منتقدان بدون اطلاع و آگاهی از طب سنتی ایرانی به نقدهای غیر علمی و گاه غیر اخلاقی و طعن گونه می‌پردازند.
شاید توجه به فلسفه طب و تبیین پارادایم‌های آن پاسخ به چالش را روشن سازد.
پارادایم طب مدرن در برابر باکتری‌ها و ویروس‌ها، عبارت از تولید داروهای دفاعی از جمله داروهای آنتی باکتریال و آنتی ویرال برای نابودی آنها است یعنی رویکرد تهاجم را در پیش گرفتند و لکن ویروس‌ها و باکتری‌ها هوشمندانه جهش‌یافته و در برابر داروهای آنتی باکتریال و آنتی ویرال مقاومت نشان می‌دادند و خطرناک‌تر وارد صحنه مبارزه با انسان می‌شدند.
پاستور، پارادایم دیگری در برابر این آسیب‌ها پیش گرفت و آن پارادایم مقاوم‌سازی بدن از طریق واکسن و ورود باکتری و ویروس ضعیف به بدن بود. این رویکرد به دنبال مرگ و نابودی ویروس نبود و لکن ویروس جدید، زحمت دیگری در تولید واکسن جدید برای بشر فراهم می‌ساخت.
پارادایم طب سنتی بدون جنگ با ویروس و باکتری، مقاوم‌سازی بدن از هرگونه آسیب است؛ با توصیه‌های سبک زندگی و چگونگی خوردن و آشامیدن و تجویز داروهای گیاهی تقویت و کمک‌کننده طبیعت مدبره بدن که هم توان و مقاومت بدن را مقابل هرگونه آسیب میکروبی بالا می‌برد و هم عفونت‌ها را زایل می‌سازد.
این سه پارادایم مبتنی بر مبانی هستی شناختی و طبیعت شناختی و معرفت‌شناختی و انسان‌شناختی است. (ر.ک به: فلسفه علوم انسانی و روش‌شناسی علوم اجتماعی)
این مبانی در طب سنتی اجازه نابودی مخلوقات الهی را نمی‌دهد و همزیستی مسالمت‌آمیز بین همه موجودات زنده را با نظریه مقاومت فراهم می‌سازد و از جنگ و ستیز با طبیعت و حتی شرور طبیعی پرهیز می‌کند. این رویکرد، نوعی تسخیر طبیعت است که باعث کنار آمدن موجودات طبیعی با بدن انسان می‌شود. نقش دعا هم در کنترل امور طبیعی و تقویت روحیه انسان در برابر بیماری در چارچوب این مبانی معنا پیدا می‌کند.
طب سنتی در برابر آسیب‌ها نه تساهل را می‌پسندد و نه تهاجم را ؛ بلکه مقاوم‌سازی کلان را از طریق کمک به طبیعت مدبره بدن دنبال می‌کند.
غلبه طبیعت‌گرایی و تجربه‌گرایی در طب مدرن، باعث شده نه تنها تصرف بلکه به تعبیر هایدگر، تعرض و تهاجم بر طبیعت بالا رود و طبیعت هم جنگ جهانی علیه بشریت راه بیندازد.
نظریه مقاومت در طب سنتی از مبانی عقلانی و اسلامی به‌دست‌آمده است و جا دارد در باب آن گفتگوی بیشتری صورت گیرد. مخالفان طب سنتی به جهت ناآگاهی از فلسفه طب و حتی فلسفه طب مدرن، خود و جامعه را از بهره طب سنتی محروم می‌سازند.
یک حوزوی معممی گمان می‌کند مدرن یعنی جدید و سنت یعنی قدیم و لذا استفاده از طب سنتی را بازگشت به عصر بوق می‌خواند؛ درحالی‌که نه مدرن به معنای جدید است و نه سنتی به معنای قدیم است. معنای مدرن و سنت را باید در مبانی پیش گفته یافت (ر.ک به: کلام نوین اسلامی و تاریخ فلسفه کاپلستون) و به همین جهت بین علم به معنی ساینس و حکمت تفاوت هست.(ر.ک به: فلسفه فلسفه اسلامی) سیاستمداری از مسئولان نظام پزشکی با تمسخر و بدون دانستن ظرفیت‌های طب سنتی، آن را تجویز علفی می‌نامد و اما چشم بر قراردادهای جنایت‌بار مافیای دارو و درمان و پول‌های زیرمیزی می‌بندد.
مدیر دیگری هم بی‌باکانه از تجویز پیوند مدفوع انسان دم می‌زند و در ادامه‌ی سیاست دولت منحوس پهلوی اول و با همکاری افراد مدعی علم و فقیر در فلسفه علم به ستیز حداکثری با طب سنتی می‌پردازد و نسبت به قرارداد کلان و ورود داروهای غیر مصوب جهانی به کشور جهت تست بر مردم مظلوم ایران ساکت می‌ماند و مشارکت می‌کند و ننگ بهداشتی بر پیشانی بهداشت ایران می‌زند و اما همین مدیر اجازه تحقیق و هزینه کرد نسبت به داروهای طب سنتی را نمی‌دهد و بعد با ترفند فرار به جلو و با ادبیات متبخترانه و ظاهراً بعد از عزل، استعفا می‌دهد.
این وقایع اخیر نشان از فقدان حکمرانی طب و طبابت در کشور دارد که باید مجمع تشخیص مصلحت نظام آن را جدی بگیرد.
ناگفته نماند بشر باید از تجربه بشری بهره ببرد و مجموعه دستاوردهای مثبت طب مدرن و سنتی ایرانی و غیر ایرانی را برای پیشگیری و درمان بکار گیرد.
میدان کرسی‌های نظریه‌پردازی و نقد و مناظره برای گفتگوی علمی و آزاد باز است و هیأت حمایت از کرسی‌ها آمادگی دارد جلسات گفتگو بر پا کند تا حقیقت برای طالبان معرفت روشن گردد.
خداوندا منجی بشریت را برسان که به‌شدت منتظر و محتاجیم.
عبدالحسین خسروپناه
اول آذر ۱۳۹۹
