رئیس موسسه حکمتپژوهی علوم دانشگاه تهران گفت: متاسفانه ایران متاخر از کشورهایی نظیر مصر و عربستان در حال پرداختن به بحث نسبت علم و قرآن است و به این جرگه میپیوندد؛ البته دانشگاه تهران میتواند باطلالسحر این قضیه باشد یعنی ورود این محیط آکادمیک و در دستور کار قرار دادن آن یقیناً افقهای بسیار خوبی را برای آموزش عالی ایران میگشاید.
حجتالاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا، رئیس موسسه حکمتپژوهی علوم دانشگاه تهران، روز چهارشنبه در پیشنشست کنفرانس بینالمللی علم و قرآن که در تالار شهید سلیمانی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: تا آموزش عالی در این مسئله (نسبت علم و قرآن) پیشگام نباشد، آموزش عمومی ما نمیتواند در این مسیر درست عمل کند.
وی در آغاز سخنانش با بیان اینکه «تبعیض در قرآن و تقسیم قرآن، خوار کردن قرآن است»، توضیح داد: چون معانی ذات دارند و با همدیگر یک وحدتی دارند و معنای محوری قرآن، الله است و کلمه الله است، این گزینش کردن، آن انسجام را از بین بردن است.
دکتر پارسانیا افزود: قرآن از نزد خداوند آمده و دو نوع فهم و دریافت قرآن را داریم؛ یکی تفسیر است و دیگری تاویل. تفسیر در مقام تفصیل است که در لیلهالقدر نازل میشود و به صورت کلمات میآید و این هدایت به سوی حقیقتی است که همه حقایق در آن است. در مقام تفصیل به هر بخشی از قرآن تمسک کنیم بقیه بخشها با آن ارتباط دارند لذا میشود اصولی را از آنجا گرفت و بر اساس آن اصول، لوازمش را درآورد و کار علم رایج ما همین است.
استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با بیان اینکه «وقتی نیچر را وسط گذاشتید، عالم را یک طور تفسیر میکنید»، توضیح داد: آقای برونو لاتور را دعوت کرده بودیم. ایشان آن مقالهای را که داشت و گفت بر مدار آن بحث بکنیم، کتاب ۱۹۱۸ خودش بود. بخشی از آن درباره گایا است. او معتقد بود تمامی مسائل بشر با برداشتن لفظ نیچر قرن هجدهمی و به جای او گایا که الهه زمین است، حل میشود. حالا بحث ما با او این بود که چرا ربالعالمین، نه؛ و چرا گایا؟! شما که پست مدرن هستید اصلاً منطقی دارید که در این بین گزینشی کنید یا نه؟
حجتالاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا خاطرنشان کرد: اگر هستی الهی مورد توجه قرار گیرد، تفسیر ما از همه عالم عوض میشود و وقتی این تفسیر و این فرهنگ عوض شود، عالم عوض میشود. اما کسانی که به آن حقیقت قرآن رسیدهاند از آن باطن سخن میگویند که تاویل است لذا خیلی از روایات است که با روش تفسیری نیامده است بلکه روایات تاویلی ذکر شده است.
منبع:دانشگاه تهران