دکتر غلامعلی حداد عادل، رئیس شورای تحول و ارتقای علوم انسانی با حضور در آیین تکریم و معارفه رئیس  موسسه پژوهشی حکمت فلسفه ایرانیان  اشاره به نقش فلسفه در رشد علم و فناوری به عنوان یک رکن بی‌بدیل  گفت: یکی از مهم ترین تفاوت های علم و فناوری با فلسفه نسبت علم به دنبال آثار موجودات می گردد و علاقه‌مند است این آثار را به استخدام خود درآورد  اما فلسفه در جستجوی مبانی و مبادی علوم  به چیستی و عمق علوم می نگرد.
 به عنوان مثال در علم فیزیک یک فیزیکدان به دنبال آثار ماده میرود اما همان فیزیکدان از خود نمی پرسد که ماده چیست و از کجا آمده است در واقع فیزیکدان گذشته چیستی ماده را کنار گذاشته و در مسیر آینده به دنبال آثار آن می گردد.
 
حداد عادل تصریح کرد: بر همین اساس نگاه فلسفی یک نگاه نفوذ کننده در مبادی و بنیانهای علوم است البته تمام سرفصل های فلسفی سر سفره وجود نشسته است و تا این نگاه نباشد بشریت نمی تواند استفاده عملی، علمی، فنی و فناورانه از علوم داشته باشد.غرب در عین پیشرفت فناورانه نگاه فلسفی نیز به موضوعات متعدد دارد و ما نیز باید در کشورمان  باید از هر دو نگاه بهره مند شویم.
 
وی با اشاره به مهمترین اقدامات شورای تحول و ارتقای علوم انسانی اظهار کرد: یکی از مهمترین وظایف شورای تحول و ارتقای علوم انسانی اسلامی کردن علوم انسانی است اما اسلامی کردن علوم در هر رشته و  منصبی متفاوت است و معنای واحد ندارد.
حداد عادل عنوان کرد:  بر همین اساس در هر رشته علمی اسلامی کردن یک معنا دارد به عنوان مثال زمانی که برخی از کتب فلسفه غرب به زبان فارسی ترجمه می شود بسیاری از فرهنگ ها و اخلاقیات غیر اسلامی که در فرهنگ غرب مجاز به نظر می‌رسد در این ترجمه بازگردانده می‌شود در این مجال اسلامی کردن یعنی جلوگیری از ترجمه این نوع واژگان است.
 
وی افزود: اما در رشته فلسفه ،اسلامی کردن به این معنا نیست که هر متفکر و فیلسوفی که سخنی را برخلاف  مبادی اسلام مطرح کرد جلوی او را بگیریم در واقع اسلامی کردن در  علم فلسفه یعنی اجازه دادن به هر متفکر و فیلسوف تا حرفش را بزند و در یک عرصه آزاد اندیشی موضوعات مخالف و موافق به بحث و گفتگو با گذاشته شود تا با استدلال و منطق مبانی فلسفه اسلامی عیان شود.
 
رئیس شورای تحول و ارتقای علوم انسانی خاطرنشان کرد: ما می دانیم اسلام بر پایه عقل بنا شده است و نمی توان از هر فعالیت عقلانی جلوگیری کرد حتی به نام اسلام. لذا باید اجازه داد تا هر شخص نظرات و اندیشه های خود را مطرح کند و در یک جلسه آزاد اندیشی مبانی فلسفی به بحث و گفتگو گذاشته شود.