شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ادای وظیفه بسیار بزرگ گسترش فرهنگ اسلامی در همه شئون جامعه و بهبود بخشیدن اخلاق عمومی و رهاندن کشور از فرهنگ غربی و جایگزین کردن فرهنگ آموزنده اسلامی به جای آن به وجود آمده است. از ابتدا می­بایست توجه شود که شورا چه راه دشواری در پیش دارد اما روحیه­ای که در انقلاب پدید می­آید به آینده خوشبین ایست و دگرگون کردن وضع موجود را آسان می­یابد. شورا با روحیه­ای امیدوار کار خو را آغاز کرد و هر چه توانست کرد. اکنون که سی و پنج سال از تشکیل آن می­گذرد شایسته است به کارنامه گذشته خود بنگرد و ببیند که تا چه اندازه در ادای وظایف سنگین خود موفق بوده و هر یک از آنها را تا چه اندازه و به چه صورت انجام داده است. در سال­های اوایل دهه شصت با وجود روحیه امیدوار و خوشبین نسبت به آینده هر کاری آسان می­نمود. ولی در کار اصلاح آموزش و پرورش و سامان دادن به فرهنگ و دانش مشکلاتی پیش آمد اکنون باید با واقع­بینی تحقیق کرد که شورا چه کرده است و چگونه باید راهش را ادامه دهد. در اجرای هر یک از وظایف سیاست­گذاری و تدوین ضوابط و نظارت بر امور فرهنگی و آموزشی شورا کامیابی­ها و ناکامی­هایی داشته است. از جمله کارهای بزرگی که به ثمر نرسید طرح تغییر بنیادی نظام آموزش و پرورش و سند راهبردی نخبگان بود. نقشه جامع علم و طرح اصلاح آموزش و پرورش نیز هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. شاید یکی از مشکلات اجرای این طرح­ها به کمال­طلبی و وجود فاصله دراز میان وضع موجود و کمال مطلوب باشد. مجریان برنامه­هایی را می­توانند اجرا کنند که یک یا چند قدم جلوتر از وضع کنونی باشد اما اگر به انها تکلیف شود چیزی را تحقق بخشند که به دوردست­ها تعلق دارد، از عهده برنمی­آیند. اگر تاکنون بعضی مصوبات شورای عالی اجرا نشده است وجهش چشم پوشیدن از شرایط موجود و در نظر آوردن مرتبه و مقام کمال انسانی است. البته همه قانونگذاران و سیاستمداران و برنامه­نویسان باید به کمال انسانی نظر داشته باشند اما کمال را باید در جای خود و نه در همین نزدیکی­ها و در دسترس خود دید. زیرا با این تلقی چه بسا که اعتقاد به خیر و کمال موجب می­شود که شر و فساد و دشواری­های راه صلاح و فلاح را سهلب بینگارند. البته شورای عالی انقلاب فرهنگی تا آنجا که می­توانسته، در کار خود کوشیده است. اگر این کوشش­ها چنانکه باید به ثمر نرسیده است باید در نظر داشت که مشکلات کشور به هم بسته­اند و با تدابیر موضعی رفع نمی­شوند. آموزش و پرورش و قانونگذاری و وضع صنعت و کشاورزی و بهداشت و مدیریت را جدا از هم نمی­توان اصلاح کرد. اینها در صورتی اصلاح می­شوند که برای اصلاحشان برنامه و چاره­ای هماهنگ تدوین و اندیشیده شود.

دیگر مشکل بزرگ شورای عالی انقلاب فرهنگی به رابطه­اش با دانشگاه و مدرسه و سازمان¬های فرهنگی بازمی­گردد. شورا به ساز آن سازمانها گوش نمی­کند. آنها هم شاید مقابله به مثل می­کنند. اینکه کدام حق دارند در اینجا اهمیت ندارد. شورای عالی و هر سازمانی که متصدی امر قانونگذاری و سیاستگذاری است باید توجه کند که 1- قانون وصف مقصد و مقصود نیست بلکه راهنما و مددکار اهل طریق است، 2- قانون باید در نظر کسانی که مشمول و مخاطب ومجری آن هستند موجه و مقبول باشد. 3- قانون و مقررات باید روشن و صریح و متناسب با امکان­های روحی و اخلاقی و مادی موجود و بدون تکلفات لفظی و دخالت احساسات تدوین شود، 4- قانون و مقررات باید به وضوح قابل اجرا باشد و مجریان بتوانند آن را دریابند و بپذیرند و اجرا کنند، 5- قوانینی که برای تحول و تغییر فرهنگی و اجتماعی تدوین می­شود باید شرایط و امکان­های تحول را در نظر داشته باشد زیرا حکومت و دولت و قانونگذاران و احزاب و گروه¬های سیاسی هر چه را هر وقت و هر جا بخواهند نمی­توانند محقق کنند. مسلماً اعضای شورا در مقامی قرار دارند که این معانی برایشان کاملاً روشن است اما چون چنانکه اشاره شد سازمان­های کشور با هم هماهنگی ندارند قهراً تدوین و اجرای مقررات هم دشوار می­­شود. پس همه گناه اجرا نشدن مصوبات را به گردن شورا نباید انداخت.