دکتر حداد عادل در این مراسم گفت: ۲ سال پیش برای نخستین بار موفق به زیارت اربعین و پیاده روی تا کربلا شدم. در کوله ام دفترچه یادداشت کوچکی گذاشتم تا ببینم چه پیش می آید. از همان ساعات اولیه برای نوشتن بی اختیار شدم. صبح اولین روز در یکی از موکب ها بیدار شدم و همسفرانم را دیدم که خواب هستند. در همان فضای کم، گوشه موکب چنباتمه نشستم و دفترچه ام را بیرون آوردم. فصل شبی خوش، سفری خوش را شروع کردم. در مجموع از ۵ فصل کتاب، ۴ فصلش را تا رسیدن به کربلا نوشتم. هر جا که کاروانمان توقف می کرد از هر فرصتی برای نوشتن استفاده می کردم چون می دانستم که اگر این پرنده گریزان را همانجا صید نکنم از دستم فرار می کند و من می خواستم وقتی در متن ماجرا هستم همه چیز را بنویسم.
وی افزود: فصل پایانی کتاب با عنوان «در حدیث دیگران» احتیاج به مراجعه به منابع داشت. مایل بودم واقعه پیاده روی اربعین را از چشم دیگران هم نظاره کنم و به دیگران نشانش بدهم. شاید نوشتن فصل پایانی کتاب شش ماه طول کشید در حالی که ۴ فصل دیگر در شش روز نوشته شدند. منابع مورد نظرم هم کمیاب بودند.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه گفت: ما بیش از ۲۰ سال است که اصطلاح ریزش و رویش را از زبان رهبر انقلاب شنیده ایم. ایشان همیشه دلگرمی می دهند و می گویند مبادا از جدا شدن بعضی ها از قافله انقلاب  ناامید شده باشید. اگر ریزش داریم، رویش هم داریم. ایشان تاکید دارند که رویش ها بیشتر از ریزش های انقلاب است. معمولا وقتی صحبت از ریزش و رویش می‌شود ذهنمان سراغ اشخاص می رود که فلانی کم آورده، نیامد یا مسیرش کج شد اما در عوض فلانی و فلانی به ما پیوستند. می خواهم بگویم مصادیق ریزش و رویش را فقط افراد ندانیم، اتفاقات هم مصداق ریزش و رویش هستند. من اربعین را یک رویش می دانم. اوایل انقلاب و تا سالهای جنگ کجا فکرش را می کردیم میلیونها نفر از ایران با این حال عاشقانه به سمت کربلا هجوم ببرند؟ یا کجا چنین تصوری داشتیم که مراسمی به این باشکوهی ببینیم؟
دکتر حداد عادل در ادامه گفت: جناب آقای زورق در این نشست حضور دارند. یادم هست در سالهای بمباران تهران در نخست وزیری جلسه ای بود و ما کنار هم نشسته بودیم و این عبارت بین ما رد و بدل شد که خدا می خواهد با ما چه کند؟ حالا ببینید از آن جنگ چه پدیده ای حاصل شده؟ چه تحولی در عراق حاصل شده؟ و چه راهی باز شده است؟ این رویش را دست کم نگیرید که در دل خود هزاران رویش دیگر هم دارد.
نویسنده کتاب «به صحرا شدم، عشق باریده بود» گفت: نکته دیگری که می خواهم بگویم واقعیت اجتماعی عاشورا و اربعین است و منظره هایی که در دهه اول محرم از تلویزیون می بینید دقت کنید چه جمعیت و چه همسویی ای می بینید؟ مردم زنجان را ببینید! این یک نمونه از کل کشور است، هم روز هشتم و هم روز دوازدهم محرم، یک شهر یکپارچه یا حسین و یا عباس می گوید و این فقط در زنجان نیست بلکه در تبریز، اهواز، آبادان، مشهد، شیراز و تهران هم هست. این مردم به همه خوبی هایی که در وجود امام حسین(ع) بوده، عشق می ورزند و به هدفش اعتقاد دارند. حضور مردم به معنای باورشان به عدالت، مبارزه با ظلم و فساد و مبارزه در راه تحقق آزادی و کرامت انسان است و مگر عاشورا جز این است؟ خب با وجود چنین سرمایه ای در ایران فکر می کنم برای حل مشکلاتی که دیگران برایمان بوجود می آورند اگر به همین نیروی لایزال دینی مردم توجه کنیم کافی باشد. اگر به سراغ عقاید مردم برویم و آنها هم به ما اعتما د داشته باشند هرچه بخواهیم برای حفظ این کشور و انقلاب فراهم می کنند.
وی در ادامه سخنانش گفت: تاکید بر تحول فهم و درک مردم از عاشورا به برکت انقلاب اسلامی از دیگر موضوعاتی است که می خواستم در این نشست مطرح کنم. من اشاراتی به عاشورای قبل از انقلاب و عاشورای بعد از انقلاب داشته ام. هر دو عزاداری بوده و در هر دو هم اخلاص بود. اما اتفاقی که با انقلاب افتاد این است که گلدانی که در سایه پرورش می دادیم در آفتاب گذاشتیم. انقلاب با مفاهیم دینی ما چنین کاری کرد. امام خمینی در اولین محرم پس از انقلاب به مردم گفتند مبادا حالا که پیروز شده ایم فکر کنید باید سنت ها را کنار بگذارید. نه، عزاداری ها باید با همان سنت ها و عَلم و کُتل ها حفظ شود. امام پوسته را حفظ کرد و محتوا راجلا داد و این کار را رهبر انقلاب در حال حاضر ادامه می دهند. ملت ما هم در همان راهی حرکت می کنند که امام با انگشت اشاره خود نشان داد.
در این مراسم علیرضا مختار پور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور، محسن چینی فروشان مدیر انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی، دکتر هادی انصاری، عضو فرهنگستان علوم پزشکی نیز حضور داشتند.