نشریه «International Journal of Health Policy and Management» با «ضریب تأثیر» ۴.۴۸۵ و «Iranian Journal of Chemistry & Chemical Engineering-International English Edition» با «ضریب تأثیر» ۰.۴۶۱ بیشترین و کمترین «ضریب تأثیر» را در میان نشریه‌های ایرانی در «جی. سی. آر.» دارند.
بر پایه این گزارش، ایران دو نشریه در چارک نخست، دو نشریه در چارک دوم، ۱۰ نشریه در چارک سوم، و ۲۳ نشریه در چارک چهارمِ سیاهه نشریه‌های نمایه شده در این پایگاه دارد.
یک نشریه می‌تواند در دو حوزه موضوعی، نمایه و بدین‌سان در دو چارک گوناگون دسته‌بندی شود؛ برای نمونه، نشریه «Iranian Journal of Fuzzy Systems» در حوزه ریاضیات کاربردی در چارک دوم و در حوزه ریاضیات در چارک نخست دسته‌بندی شده است.
اطلاعات بیشتر نشریه‌های ایرانی دارای ضریب تأثیر، دربردارنده نام نشریه، «ضریب تأثیر» نشریه، چارکی که نشریه در آن است، «ضریب تأثیر» بدون محاسبه خوداستنادی، «ضریب تأثیر» پنج ساله و «امتیاز آیجن» آنها است.
بررسی ها نشان می دهد میانگین ضریب تأثیر نشریه‌های ایرانی نمایه‌شده در «جی. سی. آر.» ۱.۲۱ و میانه آنها ۱.۰۳۹ است. بر پایه گزارش «جی. سی. آر.» در سال ۲۰۱۹ شمار ۱۱ هزار و ۸۲۲ نشریه در ویرایش ۲۰۱۸ این پایگاه «ضریب تأثیر» گرفته‌اند.
ضریب تاثیر (Impact Factor) یک شاخص کمی است که برای ارزیابی، مقایسه و رتبه‌بندی نشریات علمی در رشته‌های مختلف در سطح ملی یا برای مقایسه مجله‌ها در سطح بین‌المللی به کار گرفته می‌شود. این شاخص نشان‌دهنده فراوانی استنادهایی است که در طول یک دوره زمانی مشخص به یک مقاله چاپ شده در یک نشریه داده می‌شود. این شاخص از آن‌جا دارای اهمیت است که انتشار مقاله با ضریب تاثیر بالا، شانس خوانده شدن آن را نیز افزایش می‌دهد. از این رو پژوهشگران برای انتشار مقالات خود همواره به دنبال مجلاتی با ضریب تاثیر بالا هستند.
این عامل به صورت سالانه توسط موسسه اطلاعات علمی تامسون (ISI) در قالب JCR منتشر می‌شود. این ضریب، نه برای مقاله یا نویسنده، بلکه برای مجله محاسبه می‌شود. محاسبه بر مبنای یک دوره دو ساله صورت می‌گیرد؛ به عبارت دیگر برای هر سال معین، ضریب تأثیر یک مجله متوسط تعداد ارجاعات داده شده در همان سال معین به هر مقاله منتشره در آن مجله در طی دو سال متوالی قبلی است.
منبع: ایسنا