عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر اینکه آثار نبوغ از چهره آیت‌الله سید رضا صدر می‌بارید، گفت: قلم روان و بیان زیبای ایشان مصداق جهاد تبیین و تبلیغ مسائل الهی بود و بر خلاف برخی سخن‌های ناپخته ای که از این طرف و آن طرف شنیده می‌شود، ایشان به مسائل روز آگاه بود.
آیت‌الله محمود محمدی عراقی در مراسم سی‌امین سالگرد رحلت آیت‌الله سید رضا صدر با تأکید بر اینکه این مجلس به عنوان بزرگداشت بیت رفیع صدر است، گفت: آیه دوم سوره نور می‌فرماید بیوتی تجلی گاه نور الهی می‌شوند؛ حقیقتا بیت معظم صدر مصداق بارزی از این آیه کریمه الهی است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: زبان من شایسته توصیف این فقیه، عالم عامل و روحانی با تقوا نیست و خداوند باید او را توصیف کند؛ حساب و کتاب چنین کسانی و مزد کارهای آنها را فقط خدا می‌تواند بدهد.
وی اظهار داشت: در دهه ۴۰ که طلبه شدم از این عالم بزرگوار یک چهره ظاهری و یک چهره معنوی در خاطرم مانده است. چون منزل ما به ایشان نزدیک بود، زیاد با هم روبرو می‌شدیم. آنچه در برخورد اولیه از چهره ایشان در خاطر من مانده، سید بزرگواری همیشه متبسم با قامتی رشید و چهره‌ای نافذ که آثار نبوغ از چهره ایشان می‌بارید.
آیت‌الله محمدی عراقی ادامه داد: از نظر علمی، معنوی و اخلاقی آنچه به یاد دارم این است که ایشان در سن جوانی بودند اما به عنوان معلم اخلاق در حوزه شناخته شده بودند و شب‌های پنجشنبه درس اخلاق را تدریس و مدت‌ها رذایل اخلاقی را بیان می‌کردند.
وی تأکید کرد: آیت‌الله سید رضا صدر از نظر همه علوم حوزوی جامعیت علمی داشت. خود ایشان می‌فرماید چندین سال در محضر امام عرفان را آموختیم. ایشان می‌فرماید درس عرفان ما با امام هیچ کتابی نداشت و آنچه سینه به سینه به ایشان رسیده بود را نقل می‌کرد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: این رتبه علمی باعث نمی‌شد که ایشان تا پایین‌ترین رده مخاطب خود را پایین نیاورد. لذا نام کتاب‌ها هم بسیار ساده انتخاب می‌کردند. آثار ایشان بسیار مفید است و امیدواریم ۲۵ جلد از آثار ایشان که هنوز منتشر نشده، به زودی منتشر شود.
وی یادآور شد: قلم روان و بیان زیبای ایشان مصداق جهاد تبیین و تبلیغ مسائل الهی بود و بر خلاف برخی سخن‌های ناپخته ای که از این طرف و آن طرف شنیده می‌شود، ایشان به مسائل روز آگاه بود.
آیت‌الله محمدی عراقی در پایان گفت: آیت‌الله سید رضا صدر حقیقتا از برجسته‌ترین شاگردان امام بودند. ایشان یک عالم بسیار حرّ، حقیقتا آزاده و صاحب نظر بود و با کمال احترام نظرش را در برابر استاد اعلام می‌کرد. ایشان آیت‌الله زاده بود اما صفات آقازادگی در ایشان نبود و بسیار متواضع بود؛ اینها درس است.
