دبیر سومین کنگره بین المللی جندی شاپور گفت: کشور ایران هزار و ۷۵۰ سال قبل تمدنی داشت که در این تمدن دانشگاه بوده است.
دکتر محمدرضا عصاری درباره برگزاری سومین کنگره بین المللی جندی شاپور که روزهای ۱۹ و ۲۰ اسفندماه در وزارت علوم برگزار می شود، اظهار داشت: سومین کنگره بینالمللی جندی شاپور با تاکید بر استمرار شیوههای آموزش عالی دانشگاه جندی شاپور باستان که هزار و ۷۵۰ مین سالگرد تاسیس آن در سی و نهمین مجمع عمومی یونسکو در پاریس به ثبت جهانی رسیده است، از فردا سه شنبه با حضور منصور غلامی، وزیر علوم تحقیقات و فناوری برگزار میشود.
وی افزود: اصلیترین هدف برگزاری کنگره بینالمللی جندی شاپور شناسایی ارزش فرهنگی کشور و آگاهی هموطنان و دنیا نسبت به این امر است.
دبیر سومین کنگره بینالمللی جندی شاپور با بیان اینکه کشور ایران هزار و ۷۵۰ سال قبل تمدنی داشت که در این تمدن دانشگاه بوده است، تاکید کرد: در آن زمان، برخلاف تصور بسیاری از کشورها که ایران ما را نماد خشونت میدانستند، روی سردر دانشگاه جندی شاپور "علم و فضیلت برتر از بازو و شمشیر" نوشته شده بود که ارزش والایی برای جوانان این مرز و بوم دارد.
عصاری اظهار داشت: با توجه به شیوع بیماری کرونا، برگزاری این کنگره بینالمللی به میزبانی دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول به صورت مجازی خواهد بود. افتتاحیه سومین کنگره بینالمللی جندی شاپور با پیام ریاست جمهوری و سخنرانی مجازی اودره ازوله، مدیر کل یونسکو همچنین با حضور وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و رییس کنگره، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، روسای برخی از دانشگاههای بزرگ کشور و جمعی از مهمانان داخلی و خارجی در سالن شهدای جهاد علمی وزارت علوم برگزار خواهد شد.
در حاشیه برگزاری این کنگره بینالمللی توسط وزیر علوم، تحقیقات و فناوری از هفت کتاب رونمایی می شود.
تاریخچه تاسیس دانشگاه جندی شاپور
در شمال غربی خوزستان در دوره ساسانی، شهر بزرگ و آبادی با کشتزارهای زیبای نیشکر، جوی های روان و باغ های خرم قرار داشت که گذشته از زیبایی، یکی از بزرگترین مراکز علمی و فرهنگی زمان خود به شمار میرفت. نام این شهر جندیشاپور بود که به واسطه دانشکده پزشکی و بیمارستان معروفش، در جهان آن روز آوازهای به سزا کسب کرده بود و از هر سو دانشمندان و دانشپژوهان را به سوی خود فرا میخواند.
بیشک بهترین دورهای که جندیشاپور به خود دیده عصر نهضت فرهنگی ایران، یعنی دوره انوشیروان است. آن گونه که برخی از مورخین نوشتهاند، خسرو انوشیروان علاقه فراوانی به علم و دانش از خود نشان میداد و همین انگیزه اصلی وی در گردآوری دانشمندان و پزشکان شایسته آن زمان بوده است.
در زمان او دانشگاه جندیشاپور به پیشرفت های شایانی نائل آمد و برزویه طبیب با جمعی از پزشکان ایرانی برای دستیابی به کتاب های طب هندی به هندوستان سفر کردند. بدون شک این سفر که با دانشگاه جندیشاپور بستگی داشت، برای این مرکز علمی و دانش آموختگان آن آغاز رویدادهای با ارزشی بوده است.
در برخی از کتب تاریخی، از مجالس امتحانی سخن رفته است که به ویژه برای آزمایش پزشکان و صدور اجازه نامه طبابت برپا میشده است. در تاریخالحکماء شرح یکی از این نشستها را ذکر کردهاند که از آن به عنوان اولین کنگره پزشکی جندیشاپور میتوان نام برد.