دکتر غلامرضا غفاری در افتتاحیه‌ هفته‌ی پژوهش پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی که روز ۲۲ آذرماه ۱۳۹۹ ا با تبریک هفته‌ی پژوهش گفت: هفته‌ی پژوهش را فرصتی می‌دانیم تا آن‌چه را که در عرصه و حوزه‌ی پژوهش با آن مواجه هستیم به‌صورت نقادانه مورد واکاوی قرار دهند تا دیگران بتوانند از این نشست‌ها و برنامه‌ها استفاده‌ی لازم داشته باشند. برای بنده باعث افتخار است که به‌عنوان یکی از دانشجویان حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی که در خدمت عزیزان بزرگوار باشم و سعی، تلاش و اهتمامی که پژوهشگاه در خصوص ارتقاء علوم انسانی دارد واقعاً بسیار قابل تقدیر و تشکر است.
وی افزود: آن‌چه که به نظرم اهمیت دارد، این‌ است‌که در درجه‌ی اول باید به این نکته توجه داشته باشیم که هفته‌ی پژوهش بنا بر مأموریت‌ها و کارویژه‌هایی در تقویم نظام آموزش عالی کشور جایگاه خودش را پیدا کرده که فرصت بسیار مغتنمی ‌است و در درجه‌ی اول باید از  کسانی ‌که پدیدآورنده و کمک‌کننده‌ی این فرصت بودند و همه‌ی عزیزان و بزرگوارانی ‌که رونق بیشتری به مراسم این هفته بخشیدند، نهایت سپاس و تقدیر را داشته باشیم. به ‌صورت مشخص در عرصه‌ی علوم انسانی، «پژوهشگاه» جایگاه ویژه‌ای دارد که از این حیث باید از ریاست پژوهشگاه، دکتر قبادی و همکاران ستادی ایشان و به ‌صورت خاص از اعضای هیأت علمی این مرکز که جایگاه علمی ویژه‌ای در کشور دارند، تقدیر و تشکر ‌کنیم. طبیعی ‌است که در درجه‌ی اول در هفته‌ی پژوهش گزارشی از فعالیت‌ها در طول سال ارائه شود که ضرورت هم دارد تا جامعه از آن مطلع شود اما قطعاً می‌دانیم که به کارویژه‌هایی فراتر از این هم که به‌نوعی ثمره‌ی فعالیت یک‌ساله‌ی حوزه‌ی پژوهش هست نیز توجه و دقت شود. یکی‌ از نکاتی که باید از این‌بابت به ‌آن توجه شود این است که ما باید به ‌نوعی، پیمایش و تسهیل‌سنجی پژوهش را هم در دستور کار خودمان قرار دهیم و به خوانشی که دیگران از تلاش‌های انجام شده دارند، نقدها و انتقادهایی که از نتایج پژوهش و تأثیر و اثر آن می‌شود؛ توجه بیشتری شود. از طرف دیگر باید توجه داشته باشیم یکی از مواردی که به‌صورت برجسته مطرح می‌شود، این‌است که آیا ما به سمت تجاری‌شدن علم و پژوهش حرکت می‌کنیم؟ از این حیث باید مجموعه‌های دانشگاهی و پژوهشگاهی بسیار مراقب باشند که در ذهن و نگاه دیگران این‌طور متبادر نشود که این مراکز قصد دارند به بنگاه اقتصادی و تجاری تبدیل شوند و به‌نوعی کارها به این سمت‌‎وسو نرود که اگر چنین بشود ما طبعاً از آن رسالتی که داریم، دور می‌شویم.
معاون فرهنگی و اجتماعی وزیر علوم  ادامه داد: در مجموعه‌ای که به‌ عنوان یکی از مهم‌ترین عرصه‌ها و مشکل‌ترین و تأثیرگذارترین بخش‌ها در پژوهش‌های انسانی و اجتماعی است انتخاب سیاست پژوهشی در این حوزه و چگونگی حفظ استقلال پژوهش و استقلال آموزش مهم و حساس است که قطعاً این حساسیت نزد همکاران و مدیران محترم هست لیکن باید توجه داشته باشیم که از این بابت هم باید همچنان این دغدغه را داشته باشیم. در زمینه جایگاه پژوهش های علوم انسانی در درجه‌ی اول این نکته مطرح است که ما قصد داریم آگاهی‌ای را تولید کنیم که بهره‌مند و برخوردار از شهروندان توانمندی باشیم که این شهروندان بتوانند آن کنش‌گری بخردانه را در ساحت‌ها و عرصه‌های مختلف داشته باشند. این یکی از مهم‌ترین مأموریت‌ها و رسالت‌هایی‌ است که برای دانشگاه و چه‌بسا کسانی‌که به فلسفه‌ی دانش و پژوهش وارد شدند مطرح است. ما دانش را برای چه می‌خواهیم؟ پژوهش را برای چه می‌خواهیم؟  ما می‌خواهیم آگاهی‌ای را در شهروندان‌مان به وجود بیاوریم که آنها بتوانند کنش‌گری بخرادانه‌ای را نسبت به خود خویشتن و دیگران داشته باشند و آنها بدانند چگونه مناسبات خود را نسبت به همدیگر تنظیم کنند 
غفاری با اشاره به حساسیت ویژه‌ی پژوهشگاه و مواردی که در جلسات کمیسون هیأت امنا مطرح می‌شود گفت: آن چه که به‌نوعی پیشانی کار پژوهشگاه را تشکیل می‌دهد، بحث «هویت‌بخشی» است. همه‌ی ما می‌دانیم هویت در گرو بازکاوی و بازخوانی درست میراث یک کشور و نقد آن هست، نه نفی آن. نقد سنت هست ولی نه نفی سنت به‌منظور پروراندن شاخه‌های تازه و رویش‌های تازه. همه‌ی ما می‌دانیم که در دنیای امروز این وجه، این هنر و این کارویژه به عنوان یک نکته‌ی کلیدی مطرح است و به معنی‌بخشی زندگی و به تعبیری سیاست زندگی کمک می‌کند. البته نه در معنای تجویزی و دستوری آن، بلکه در معنای بالابردن قدرت انتخاب عالمانه و بخردانه برای شهروندان برای این‌که آن‌ها بتوانند آن زیستی که شایسته‌ی انسان هست با کرامت، جایگاه و عزتی که دارد، فراهم شود.
وی تأکید کرد: همه‌ی پژوهش‌ها چه در عرصه‌ی علوم طبیعی یا علوم انسانی زود یا دیر آثار و پیامدهای خود را در سپهر و ساحت‌های مختلف خواهند داشت. اگر ما حوزه‌ی پژوهش را رصد کنیم، می‌بینیم به‌ محض این ‌که پژوهشگران گران‌قدر ما صفحه‌ی جدیدی را باز کرده‌اند و به واکاوی و بازکاوی تازه‌ای رسیده‌اند، به‌تدریج نشانه‌های آن ‌را در حیات اجتماعی می‌بینیم که در این مقال فرصت پرداختن به آن نیست اما وقتی تحولات و دگرگونی‌های به‌وجود آمده در حیات اجتماعی را مورد توجه قرار می‌دهیم به تلاش‌ها در عرصه‌ی علوم مختلف به‌ویژه علوم انسانی پی می‌بریم.
بنا بر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، غفاری بیان کرد: به عنوان شاگرد این حوزه می‌گویم، اگر این پرسش مطرح شود، مشکلی که امروزه جوامع را (چه در مقیاس داخلی و چه در مقیاس منطقه‌ای و بین‌المللی) را آزار می‌دهد چیست؟ شاید نقطه نظرات به این سمت برود که ناتوانی در گفت‌وگو و تعامل در چارچوب‌های منظم و حساب شده یکی از مشکلات کلیدی جوامع است. به تعبیری ما نیاز به این داریم که شهروندان‌مان در ساحت‌های مختلف و در قامت‌های مختلفی که به ایفای نقش می‌پردازند، توان گفت‌وگو و تعامل با یکدیگر را داشته باشند. این نکته‌ایست که امروز همه می‌دانیم. خیلی از مسائل و مشکلاتی که جامعه‌ی انسانی از آن رنج می‌برد به ناتوانی در گفت‌وگو و تعامل مربوط می‌شود. چه مجموعه‌ای می‌تواند در این خصوص سیاست و تمهیدات لازم را داشته باشد و آن اتصالات و پیوندها را به‌وجود بیاورد و مجموعه‌های مختلف را به‌نوعی در کنار هم جمع کند؟ به‌نظر می‌رسد این‌کار از حوزه‌هایی غیر از حوزه‌های علوم انسانی ساخته نیست. مجموعه‌ی علوم انسانی که در واقع موضوع آن انسان و در معنای کلی، اجتماعات جوامع انسانی است این توانمندی را دارد که بکوشد با تمام تغییرات و تحولات این باب را به‌عنوان یک باب اصلی مدنظر خود قرار دهد و به توسعه‌ی آن کمک کند که این در واقع خدمتی‌است به بشریت تا خیلی از مشکلاتی که جوامع با آن مواجه هستند را از پیش‌روی بردارد.
انتهای پیام