به گزارش مرکز رسانه و روابط عمومی شورای عالی انقلاب فرهنگی، متن دلنوشته به شرح ذیل است:

در سوگ یک سمبل شهید از تبار ابراهیم(ع)

چند صباحی است که آسمان در سوگ خاموشی ستاره‌ای فروزان از شعله عشق و مهر به ملت و مردم ایران زمین؛ تاریک و کم‌فروغ شده است؛ گویی غمی سنگین از هجرت و پرواز زودهنگام آن پرستوی شهید آسمان عشق و انسانیت؛ همه گستره ایران و بلکه پهنه گیتی را ناباورانه دربرگرفته است.
بار اندوه سنگین است، کسی را یارای خوشدلی و شادی نیست. لحظات؛ ناباورانه سخت و سنگین می‌گذرند و بی‌تابی و اندوه دوستداران در فراق‌اش هر دم به فزونی می‌رود.
آه و افسوس که بهاران؛ پاییز شد و گلی از گل‌های معطر گلستان امید و عشق و خدمت؛ ناباورانه و حسرت‌آلود به دست مرگ گلچین شد. ابراهیم شهید به سان کبوتری عاشق در بهاران به سوی آسمان ابدیت پرواز کرد و پرپر شد و اندوه سنگین و پرملال فراق، پاییز حسرت را در دل و دیدگان عشاق رقم زد.
روح بلند و جان پاک ابراهیم؛ بی‌بدیل و از جنس آتش عشق به همه فضائل و خوبی‌های عالم بود. هرگز به ذهن و خاطر زمانه چنین گذر نمی‌کرد این همه زود و ناباورانه شاهد کوچ پرنده‌ای سبکبال تا ناپیدا کرانه حیرت باشیم. قامتی از عشق و محبت به وطن و سربلندی و سرافرازی مردمانی شریف‌ از سنگلاخ مشکلات برخاست و در منتهای تلاش برای سربلندی ایران اسلامی با همه عظمت وجودی‌اش از میان شیفتگان و دوستداران پرکشید و بر بال شهادت راهی آسمان عشق شد تا با معبود و معشوق خویش‌دیدار و دمی تازه کند.
 یاد و نام  بلند ابراهیم تا ابدیت و بی‌نهایت هستی در پرتو گوهری از جنس بلور ایمان عمیق قلبی به عظمت خداوند یکتا و هدایت ائمه‌اطهار(ع) به ویژه آن امام رئوف(ع) و در کمال عشق به میهن و خدمت به مردمانی نجیب و شایسته؛ جاودان شد.
او را با همه اندوه پنهان؛ سینه‌ای فراخ و لبانی شاد و خندان بود. همت او بلند و سکوت‌اش فراوان و شکیبایی و ژرف‌اندیشی‌اش مثال‌زدنی بود. هیچ‌گاه در برابر تهمت و طعن؛ رنجشی از خود نشان نمی‌داد و همواره با لبانی متبسم و چهره ای گشاده؛ از آتش ناملایمات زمانه به سلامت عبور می‌کرد.
آن مرد بزرگ و خستگی ناپذیر در مسیر عشق و سربلندی دین و انقلاب و میهن و مردم؛ دیر زمانی بود که از خویشتن خویش رها شده بود. جنس و جوهره وجودی ابراهیم؛ گلستانی از عشق و خدمت بود.

روح‌اش شاد و سلوک و نگاه زیبایش به هستی تا همیشه پررهرو و جاودان باد.