به گزارش مرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی، دکتر داوری اردکانی در آئین تکریم از خدمات ۲۵ ساله خویش در فرهنگستان علوم و معارفه محمدرضا مخبر دزفولی که در محل فرهنگستان علوم برگزار شد، اظهار کرد: بیش از حد استحقاق، مورد لطف و احسان فرهنگستان علوم، دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و اهل فن و دانش مملکت بوده‌ام، اما وقتی که به خود نگاه می‌کنم شاهد ضعف‌هایی هستم و از این همه لطف و محبت تعجب می‌کنم. 
داوری اردکانی تصریح کرد: استادان بزرگوار با تواضع خود به بنده لطف و محبت دارند و بنده معلم و دانشجوی فلسفه بوده‌ام، هیچ‌وقت قصد و غرض مالی و شهرت نداشته‌ام و ملاحضات را تا حد امکان رعایت کرده‌ام و از عهده آن برنیامده‌ام چرا که در معنای کلی علم و در معنای خاص در حوزه فلسفه سرکش است. 
وی گفت: تلفظ معارفه به مساحمه به کار رفته است و دکتر مخبر را از ۳۰ سال گذشته می‌شناسم که اهل علم و سیاست است، احترام به عالم صفت اهل علم است که ایشان در مقابل علم متواضع است. 
داوری اردکانی اضافه کرد: من نمی‌دانم دانشجوی فلسفه باید رئیس فرهنگستان علوم باشد یا خیر؟ بنده داوطلب ریاست فرهنگستان نبوده‌ام و زندگی و خوشبختی بنده، بودن در دانشگاه و فرهنگستان علوم بوده است و مورد احسان اهل دانش بوده‌ام که کم ارزشی نیست و زمانی که رئیس شدم گفتم نماینده و وکیل هستم نه رئیس فرهنگستان و همیشه سعی در ماندن پای قولم بوده‌ام و فرهنگستان را بسیار دوست دارم.
وی افزود: دانشمندان به جامعه و مسائل نظر دارند و از دیدگاه علمی خود نگاه می‌کنند، اما فلسفه به بازی عالم توجه می‌کند و تفکر افراد را تغییر می‌دهد. 
رئیس سابق فرهنگستان علوم بیان کرد: در آغاز کار  که همزمان با آغاز انقلاب بود اتفاقاتی رخ داد که ما را از ضرورت کشور  یعنی تفکر در علم بازداشت و باید درباره علم و آینده آن فکر کنیم و مسائل بیهوده‌ای مطرح شد که درباره فلسفه بود، اما نباید در کوچه و خیابان دنبال آن بود. وقتی فکر و نظری در اذهان جاری می‌شود عمل، راه را می‌برد و این فکرها زمینه را مشکل کرده است.
داوری اردکانی اضافه کرد: هیچ اساسنامه‌ای هر چقدر هم دقیق باشد نمی‌تواند بدون اشکال باشد، اما بنده سعی خود را بر راهبرد مسائل دقیق پیش بردم؛ چرا که شرایط فرهنگستان علوم با دانشگاه متفاوت است؛ بنابراین با تشکیل کارگروه ها و شورای آینده‌نگری سعی در رفع مسائل کشور داشته‌ایم.

علم از هیچ چیزی فرمان نمی برد
وی گفت: اگر همه کشور به خصوص سیاست به علم مدد نکند کار دچار مشکل می‌شود و این دو باید همسو با یکدیگر حرکت کنند و علم از هیچ چیز و هیچ فردی فرمان نمی‌برد.